وقتی جوانان از جوانی می‌گویند

نسل جوان ما نسلی است که در بحبوحه جنگ و بمباران و هراس مرگ و اضطراب و ترس از دست دادن عزیزان و فقر و کمبودها و نابسامانی‌های زیاد و فشارهای روحی و روانی ناشی از فشار فرهنگی و اقتصادی بر کشور و نیز تضاد طبقاتی رشد کرده و می‌کند. و از موهبت‌هایی چون دوست داشتن، عشق ورزیدن، احساس امنیت و آرامش کردن در خانواده و … بوده است و وقتی این نیازها بطور صحیح در نهاد انسان برآورده نشود بصورت عقده‌هایی نظیر عقده روانی و جنسی بروز می‌کند درست همانند تشنه‌ای که آب سالم و گوارا را از او بگیریم و در عوض آب گل‌آلود و مسموم در اختیار باشد مسلم است که چه انتخابی می‌کند.

چگونه از احتمال ازدواج‌های ناموفق بکاهیم؟

 

 هر جوانی در سنین ازدواج اولین فکری که به ذهن نوپایش می‌رسد این است که ازدواج موفقی داشته‌ باشد. بهر حال محققین مختلفی در رشته‌های متفاوت ملاک‌های مهمی برای ازدواج معرفی کرده‌اند که اصولاً اکثر جوانان امروزی از بیشتر آنها اطلاع دارند و این ملاک‌ها را از طریق کتابها و رسانه‌های جمعی خوانده یا شنیده‌اند ولی مسئله‌ای که کاملاً بدیهی می‌باشد این است که به قول بسیاری از بزرگان علم روانشناسی بیش از 50% درصد ملاک‌های ازدواج قابل دسترسی نمی‌باشد و ریسک ازدواج نامیده می‌شود.

بیماریهای رفتاری و روشهای پیشگیری از آن‌ها

بیماریهای رفتاری به آن دسته از بیماریهایی اطلاق می‌شود که شخص به واسطه داشتن رفتارهای مخاطره‌آمیز و عدم پیروی از هنجارهای اجتماعی به آنها مبتلا می‌شود. مهمترین این بیماریها: اعتیاد، ایدز و هپاتیت و بیماریهای منتقله از راه جنسی 1(STD) می‌باشند که شامل سوزاک، سیفلیس، شانکروئید و عفونتهای مجاری ادراری غیر سوزاکی می‌شوند. ایدز با اینکه می‌تواند به وسیله تماسهای غیر جنسی هم منتقل شود ولی به عنوان یکی از بیماریهای آمیزشی قلمداد می‌گردد. به علت اهمیت فراوان بیماریهای آمیزشی و بخصوص افزایش همه‌گیری این قبیل بیماریها در جامعه جوان کشورمان در زیر به بررسی اجمالی مهمترین بیماریهای آمیزشی و راه‌های پیشگیری از آنها می‌پردازیم.

به من و به شما چه

به من و شما چه: بچه‌های مردم تلویزیون رنگی 28 اینچ نگاه می‌کنند اما ما هنوز سیاه و سفیدمان هم خراب است.

به من و شما چه: بچه‌های مردم در بیمارستان خصوصی درمان می‌شوند اما ما پول دکتر عمومی هم نداریم.

به من و شما چه: بچه‌های مردم کنار بخاریهای مدل بالای گازی و شوفاژ خودشان را گرم می‌کنند اما ما نفت هم برای چراغ نفتی‌مان نداریم.

به من و شما چه: بچه‌های مردم در مدارس خصوصی و غیرـ انتفاعی درس می‌خوانند اما ما به خاطر کار و مشکلات نمی‌توانیم در مدارس عمومی هم درس بخوانیم و خلاصه بی‌سواد مانده‌ایم.

چرا جوانان ما…

 

در شروع می‌خواهم چند سطر از اوضاع یک دهه پیش مردم کورد بخصوص اوضاع مردم منطقه را ارائه نمایم. اولین مسئله، مسئله‌ی تریاک و مشروبات الکلی می‌باشد که تا یک دهه پیش اگر مردم ما آنرا می‌دیدند خود را گناهکار می‌پنداشتند که چرا چشمانم را موقع دیدن‌( یک بطری مشروب یا تریاک) نبسته‌ام و خود را سرزنش می‌کردند و دیگری مسئله مصرف و مصرف کننده آنها بود که اگر کسی از آنها استفاده می‌نمود او را بعنوان یک نفر خاطی که گناه بس بزرگ مرتکب شده باشد که شده بود تماشا می‌کردند، اگر یک نفر از والدین یا افراد جامعه از دست کسی که مواد و مشروبات مصرف می‌کرد عصبانی می‌گردید او را به عناوینی چون تریاکی و مشروبی و دیگر القاب خطاب می‌کردند، که ننگ‌ترین القابی بود که به کسی داده می‌شد و اما چرا امروزه نوجوانان و جوانان عزیز ما به دام این بلای خانمانسوز افتاده‌اند که نه تنها به خود بلکه به جامعه و خانواده خود خیانت می‌نمایند و آن هم چه خیانتی بزرگتر از آن که اولاً جسم خود را می‌سوزانند و مثل شمع ذوب می‌شوند، دوماً اگر نوجوان یا جوانان ما و یا پدر خانواده از صبح تا شب در پی روزی سرگردان می‌باشد جرا باید خرج مواد افیونی گردد، چرا جامعه‌ی کنونی ما که باید در سطح کشوری و جهانی در عرصه‌های فرهنگی و هنری و دیگر موارد حرف اول را بزند توسط جوانان خود در عرصه‌ی مواد و مواد افیونی که تا یک دهه پیش به هیچ عنوان چه از نظر مصرف و چه از نظر خرید و فروش آن در حد صفر بوده اکنون با دیگران رقابت تنگاتنگی دارند.