میدیـــا رایــانه

مـرکز ارائـه کلیـه ی خدمـات کامپیوتـری

میدیـــا رایــانه

مـرکز ارائـه کلیـه ی خدمـات کامپیوتـری

به من و به شما چه ....


به من و به شما چه

به من و شما چه: بچه‌های مردم تلویزیون رنگی 28 اینچ نگاه می‌کنند اما ما هنوز سیاه و سفیدمان هم خراب است.

به من و شما چه: بچه‌های مردم در بیمارستان خصوصی درمان می‌شوند اما ما پول دکتر عمومی هم نداریم.

به من و شما چه: بچه‌های مردم کنار بخاریهای مدل بالای گازی و شوفاژ خودشان را گرم می‌کنند اما ما نفت هم برای چراغ نفتی‌مان نداریم.

به من و شما چه: بچه‌های مردم در مدارس خصوصی و غیرـ انتفاعی درس می‌خوانند اما ما به خاطر کار و مشکلات نمی‌توانیم در مدارس عمومی هم درس بخوانیم و خلاصه بی‌سواد مانده‌ایم.



به من و شما چه:بچه‌های مردم برای گشت و گذار از این شهر به آن شهر می‌روند و جاهای تفریحی ـ باستانی و تاریخی را می‌بینند و در پارکها می‌نشینند اما ما به دلیل کار و مشکلات نمی‌دانیم در کدامین ماه سال هستیم.

به من و شما چه:بچه‌های مردم صبحها با تخم‌مرغ و عسل و کره و گردو راضی نیستند اما ما شکر هم برای چای شیرین نداریم.

به من و شما چه:بچه‌های مردم با کفش روی فرش‌های دست‌ساز ما رفت و آمد می‌کنند اما ما فرش دست‌ساز خود را فقط روی دار قالی می‌بینیم.

به من و شما چه: بچه‌های مردم کفش بیرون و داخل یا ورزش‌شان جداست اما ما کفش تابستان و زمستانمان
یکی است.

به من و شما چه: بچه‌های مردم برای بازی و تفریح به سالن‌های ورزشی و مکانهای خصوصی می‌روند اما ماهای خاک به سرباید فقط در اتاق تاریکمان بنشینیم و صدای کوبیدن فرش را بشنویم.

به من و شما چه: بچه‌های مردم از تلویزیون رنگی ـ کامپیوترـ واکمن و سی‌دی استفاده می‌کنند اما ما باتری هم نداریم که به رادیوی کهنه‌مان گوش دهیم.

به من و شما چه: بچه‌های مردم در اتاق‌های خودشان درس می‌خوانند و موسیقی دلخواهشان را گوش می‌کنند اما مای خاک به‌سر ضبط‌صوتمان که ساخته‌ی زمان هیتلر است بدون باتری در گوشه‌ای افتاده است.

به من و شما چه: بچه‌های مردم تابستان‌ها زیر سایه، کنار استخر و در جاهای خصوصی استراحت می‌کنند و لذت می‌برند اما ما توی اتاق و در گرمای 40 درجه فرش می‌بافیم.

به من و شما چه: بچه‌های مردم شربت خنک و آب‌ میوه‌های رنگارنگ می‌خورند اما ما به دوغ بی‌طعم و ترشیده زن همسایه که هربار تار موی نیم متری را از آن بیرون می‌آوریم (حرف خودمان باشد) راضی هستیم، تازه آن‌هم به زحمت و ناراحتی به دست می‌آید.

به من و شما چه: بچه‌های مردم چگونه‌اند اصلاً سری که درد نمی‌کند دستمال نمی‌بندند. 

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد