وقتی جوانان از جوانی می‌گویند

نسل جوان ما نسلی است که در بحبوحه جنگ و بمباران و هراس مرگ و اضطراب و ترس از دست دادن عزیزان و فقر و کمبودها و نابسامانی‌های زیاد و فشارهای روحی و روانی ناشی از فشار فرهنگی و اقتصادی بر کشور و نیز تضاد طبقاتی رشد کرده و می‌کند. و از موهبت‌هایی چون دوست داشتن، عشق ورزیدن، احساس امنیت و آرامش کردن در خانواده و … بوده است و وقتی این نیازها بطور صحیح در نهاد انسان برآورده نشود بصورت عقده‌هایی نظیر عقده روانی و جنسی بروز می‌کند درست همانند تشنه‌ای که آب سالم و گوارا را از او بگیریم و در عوض آب گل‌آلود و مسموم در اختیار باشد مسلم است که چه انتخابی می‌کند.

تحت فشار قرار دادن و محدود کردن جوانان، بازداشتن آنان از برخی عوامل و رفتارها بصورتی غیر صحیح که نتیجه‌ی عکس می‌دهد و صرفاً محرکی می‌شود برای تشدید انجام آن عمل  و رفتار توسط جوان، مثلاً طرز غلط امر به معروف و نهی از منکر با فحش و کتک و توهین نمی‌شود که جوان را از اعتیاد، فساد
و مُدگرایی، آرایش و … بازداشت بلکه باید در گرو توجیه رفتاری صحیح و منطقی باشد و چیزی بهتر و با ارزش‌تر
در اختیار جوان قرار گیرد.

ما اگر فرهنگ خود را بیابیم و باور کنیم، جوانان ما را سیراب از هویت و اعتلای نفس می‌کند، فرهنگی که سراسر مملو است از انسانیت، آزادگی، اخلاق و کرامت، آری عدم شناخت جوان ما ازتمدن دیرین خود باعث شده است که سایه‌ای از فرهنگ‌های بیگانه جانشین تمدن زیبای ایران اسلامی ما می‌شود. و تقلیدهای کورکورانه و عجولانه از این فرهنگ‌ها باعث شده که انسان در دام بیگانگی از خود و بی هویتی محض شود، بزرگان ما در این برهه‌ی تاریک از زمان بزرگترین کاری که در حق جوانان ما می‌توانند انجام دهند معرفی الگوهای بزرگ دین ما در رأس آنها حضرت محمد مصطفی(ص) و سیره‌ی پاک آنان می‌باشد. تنها از این رهگذر جوان به معنای واقعی خود می‌رسد و پرده‌های شک و بی‌اعتمادی نسبت به تمدن و فرهنگ خود را از میان برمی‌دارد و با کشف استعدادهای خود در انتخاب آینده خود دچار هیچ مشکلی نمی‌شود. 

نویسنده و گردآورنده: مهدی رونقی