واسطه‌ی شرک

واسطه‌ی شرک

اکثر مردم اعتقاد دارند که واسطه شرک است و هرکس در هرحالی و هر کیفیتی واسطه قرار دهد مشرک است و مانند به بت پرستانی است که می‌گفتند: که برای این بتها را عبادت می‌کنیم فقط برای این است که ما را به خدا نزدیک نماید و این کلام به کلی مردود است و استدلال به این آیه در جای خود قرار نگرفته است چون آیه‌ی شریفه صراحت دارد که درباره‌ی اعتراض و انکار بر کافران است که برای بتها عبادت می‌کنند. برای خدا و در دعوی ربوبیت بتها را شریک خدا می‌دانند. عبادت بتها را تقرب و نزدیکی به خدا می‌دانند، پس کفر آنان از آنجاست که برای این بتها عبادت می‌کنند و معتقد هستند ارباب واقعی آنها هستند نه خداوند.

در اینجا یک نکته بسیار مهم وجود دارد که لازم است توضیح داده شود و آن این است که این آیه شهادت می‌دهد که آن دسته از مشرکان در این گفتار راستگو نبوده‌اند و اعتمادشان نزدیکی به خداوند نبود تا مجوز عبادت برای بتها باشند که گفته‌اند: (( همانا اگر اینها راستگو بودند با این معنی که خداوند در نزد ایشان جلیل‌تر و محبوبتر از بتها هستند )). در غیر این‌ صورت بدیهی است که برای غیر خدا عبادت نمی‌کردند و در هیچ حال به خدا دشنام نمی‌دادند.

هنگامی که خداوند متعال امر فرمود که مسلمانان رو به کعبه نماز بگذارند از امر امتثال کردند و عبادتشان را رو به کعبه انجام دادند یعنی کعبه را قبله‌ی خود قرار دادند. پس عبادت به جانب کعبه و بوسیدن حجره‌الأسود عبادت برای خدا و اقتداء به حضرت رسول (ص) می‌باشد. پس واسطه قرار دادن لازم است و شرک محسوب نخواهد شد و اینطور نیست که هرکس بین خود و خدا واسطه قرار دهد کافر باشد والا تمام بشر باید کافر و مشرک باشند چون تمام کار آنها مبنی بر واسطه است.

حضرت رسول بواسطه‌ی جبرئیل قرآن را گرفت. جبرئیل برای پیغمبر واسطه است. خود حضرت رسول (ص) واسطه بین خدا و اصحابش است. قرآن آن کلام الهی بواسطه‌ی پیغمبر ابلاغ گردید.

اصحاب کرام در هنگام شداید و تنگنا به پیغمبر متوسل می‌شدند که برای آنان دعا کند. یکدفعه نبود که پیغمبر بگوید شما کافر شدید و شریک برای خدا قائل شدید این در حالی بود که تمام اصحاب می‌دانستند که عطا کننده‌ی واقعی تنها خداوند است و اوست که رزق فراوان می‌دهد.

پیغمبر (ص) می‌فرماید: (( إنما أنا قاسم والله معط))

همانا خداوند عطا می‌کند و من تقسیم کننده هستم.

مگر پیغمبر نفرموده است اگر کسی حاجت و نیاز برادرش را برآورده نماید به موقع حساب من نزد ترازو می‌ایستم اگر حسناتش بیشتر باشد من برای او شفاعت می‌کنم، پس مؤمن قاضی‌الحاجات است.

احادیث بسیاری از پیغمبر روایت شده که خداوند متعال بواسطه‌ی استغفار آنان که مساجد را تعمیر می‌نمایند عذاب را از اهل زمین برمی‌دارد. بواسطه‌ی ایشان خداوند متعال به مردم سرزمین رزق می‌دهد و آنان را مساعدت می‌فرماید.

طبرانی روایت کرده است حضرت رسول فرموده است: اگر به خاطر بندگانی نباشد که در رکوع هستند و بچه‌هایی که شیر می‌خورند و چهارپایانی که مشغول چرا هستند عذاب شدید بر شما وارد می‌شود.

در جایی دیگر پیغمبر فرموده است: خداوند متعال بعضی از مخلوقات را آفریده است برای اینکه احتیاج و نیاز مردم را برطرف نماید. مردم برای رفع نیاز خود به آنها التماس می‌نمایند، آن جماعت از عذاب خداوند ایمن هستند.

از ابن عُمر مروی روایت شده که پیغمبر فرمود: همانا خداوند به خاطر یک فرد مسلمان صالح صد خانوار از همسایگان او را از بلا محفوظ می‌دارد. و فرموده: همیشه هفت نفر میان شما هست که بواسطه‌ی آنها شما نصرت می‌یابید و باران برای شما می‌بارد و به شما رزق داده می‌شود تا روزی که امر خدا خواهد آمد (قیامت) در امت من همیشه سی نفر هستند که بواسطه‌ی آنها به شما رزق می‌رسد.

به استناد صحیح از کتاب اوسط از طبرانی روایت شده که کره‌ی زمین هیچ‌وقت از چهل نفر خالی نخواهد شد که مانند حضرت ابراهیم (ع) هستند بواسطه‌ی آنها آب می‌آشامید و نصرت می‌یابید، اگر یکی از آنها فوت کند خداوند بجای او یکی دیگر تعیین می‌کند.